และแล้ว…ชีวิตก็ก้าวเดินมาถึงทางแยก มี 2 ทางให้เลือกเดิน นั่นคือ

1. การเป็นลูกจ้าง (ไปตลอดชาติ)

2. การเป็นนายจ้างตัวเอง

เข้าใจว่างานคือชีวิต....แต่งานอย่ามาขโมยชีวิตส่วนตัวของหนูไปได้มั๊ย....สะเทือนใจทุกครั้งเวลาแม่โทรมาหาแล้วพูดว่า “ ไม่มีอะไรหรอกลูก แม่โทรมาแค่อยากได้ยินเสียงลูก......แต่!!! ทำไม๊มึงไม่กลับบ้าน bla bla blaâ€

อูยยยย คุณแม่ขา หนูแค่กิน-นอนอยู่ที่ทำงาน ไม่ได้กลับบ้าน+โทรหาแม่เป็นเวลา 2 อาทิตย์ แค่นี้แม่ต้ององค์ลงด้วย ก็หนูต้องเร่งปิดงบฯ ถ้ายื่นงบฯ ไม่ทัน บริษัทฯก็จะเสียค่าปรับ....ทุ่มเทซะขนาดนี้ พอสิ้นเดือนก็ได้รับแค่เศษเงิน (จากกำไร) ของนายจ้าง....แม่ควรจะภูมิใจในตัวหนูนะคะ!!

ทำไม๊ ทำไม...หนูไม่เกิดมาหน้าตาชวนฟัน-ชวนฝัน+นมใหญ่ เหมือนเอลลี่ เจิน...จะได้ทำแค่เอามือประคองเต้านม+ฉีกขาเล็กน้อย+ยิ้มสู้กล้อง จากนั้นก็ได้เงิน 2 ล้าน Dong...ไม่ต้องมานั่งปวดหัวกับการตกแต่งตัวเลขเพื่อให้นายจ้างได้ประโยชน์สูงสุดทางภาษี

เบื่อๆๆๆๆๆ กับการทำงานเป็นลูกจ้าง.....อยากจะทำงาน freelance แต่ก็กลัวจะไม่มีแด๊ก

หากใครมีประสบการณ์ทำงาน freelance แล้วสามารถหาเลี้ยงปากท้องได้ ช่วยแชร์ให้ฟังหน่อยเค่อะ เผื่อจะได้แนวคิดดีๆ ให้ลอกเลียนแบบ ^ ^

ยังไม่ตั้งชื่อเรื่อง ก็ยังไม่อ่าน

หน้าตาชวนฟัน-ชวนฝัน+นมใหญ่ ไม่ต้องใช้วาสนาแต่ใช้เงิน ฮ่าๆๆๆ ส่วนเรื่อง freelance แนะนำว่าทำควบกับงานประจำไปก่อนค่ะ แล้วค่อยๆดูว่ารายได้ที่เข้ามาจะเลี้ยงตัวเองไหวไหม ต้องดูว่าลูกค้าจะเลือกเราเพราะอะไรและเรามีลูกค้าเรียกใช้บริการเรามากน้อยแค่ไหนค่ะ

หนูชอบจริงๆ พี่

ไม่อ่านต่อแล่ะ จาไปฝึกทำท่าประคองนม ฉีกขา

แอบคิดถึง imback...

iLike...

iLike...

โลกนี้คงน่าเศร้า ถ้ามีแต่คนประคองนม ฉีกแข้งขา ทำมาหากิน พี่ยังนิยมคนใช้สมองอยู่นะ แต่ใช่ว่าชีวิตนางแบบจะเรียบง่ายน้องเอ๋ย ใช่ว่าทุกคนจะทำได้ แล้วการใช้ร่างกาย กับหน้าตาเลี้ยงชีพมันมีระยะเวลา ถ้าไม่สะสมเงินช่วงน้ำขึ้น แก่ตัวพวกนี้ก้อจะลำบาก นอกจากมีความสามารถและมีสมอง ทำอะไรที่เรารักและเหมาะกะเรา เราก้อจะเหมือนไม่ได้ทำงาน

เรื่องการหา Freelance รู้จักบางคนที่ประสบความสำเร็จ จนเปิดบริษัทเล็กๆ ของตัวเองได้ แต่มันก้อไม่ใช่ง่ายเหมือนกัน กว่าจะทำให้คนรู้จัก และไว้ใจ ส่วนใหญ่จะเริ่มจากการมีนายหน้าช่วยหางานป้อนให้เรา จนผู้จ้างรู้จักเราเป็นการส่วนตัว ก้อค่อยๆ ก้าว ใช้เวลาและความอดทนค่ะ นอกจากว่าจะฟลุ้ค จริงๆ หรือมีทุนหนาหนุนหลัง

ยุคเศรษฐกิจแบบนี้ อย่าเสี่ยงกับอะไรที่ไม่แน่นอน น่าจะดีที่สุดนะคะ่

ถ้าอยากทำ จริง ๆ ก็ทำคู่งานประจำไปเถอะ ค่ะ

เพราะว่า นายจ้างหรือคนทำธุระกิจเดี่ยวนี้ เค้าก็หาแต่ทาง เซฟ ละคะ่

เพราะ งั้น อย่าเพิ่งออกเลยนะค่ะ

เรื่องเวลาไม่มีเนี่ย เรา ว่า มันเป็นเรื่องหลัก ๆ เลยมั้ง ต่อไปถ้าทำ ฟรีแลนซ์มันอาจจะกินเวลาเพิ่มก็ได้นะคะ่

เราเอง ทำ งาน เจ็ดวันเลยทีเดียว แม่ ลืมหน้าไปและ

อย่าไป หวังอาศัย ฉีกแข้งขาทำมาหากินเลยค่ะ อย่างที่คุณbcool บอกซักวัน ก็คงหมดเวลา

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ทำได้นะเป็นอาชีพรอง พี่ว่าลองไปเดินดู งาน Thailand Franchise & Business Opportunities จัดขึ้น 27-30 ตุลาคม 2554 นี้ อีกหลายเดือน ตอนนี้ก็ทำแต่งงบไปก่อน ไปดูอาจจะเห็นช่องทางได้ บางอย่างอาจจะตรงที่ตัวเองชอบก็ได้ ใครจะไปรู้ เราต้องให้โอกาสกับตัวเองหน่อยอะไรที่เห็นว่ามันยาก ทำจริงกลับไม่ยาก อะไรที่นึกว่าง่ายกลับแสนยาก ไม่มีอะไรเที่ยง มันอยู่ที่องค์ประกอบหลายอย่าง โชคชะตา บุญกรรม โง่ ฉลาด วิสัยทัศน์ ต่างๆ เหล่านี้เป็นต้น หากเห็นแล้วว่าไม่ไหว งบมากไป ยังไม่กล้า ยังไม่พร้อม ก็ทำงานเดิมไปก่อน หรือไม่ก็หาิะไรที่ทำควบกันไปก้ได้ อาจจะเหนื่อยหน่อยแต่ว่าไม่ลองไม่รู้

บางคนไม่เห็นจะทำอะไรเลยก็มีกินมีใช้ ร่ำรวย อย่างที่น้องว่างัยประคองนม ฉีกขาก็ได้เงินแล้ว พี่ก็อยากทำ แต่เกรงว่าคนดูอาจจะอ๊วกแตกได้ พี่เป็นดาราได้นะ เพราะเพื่อนที่กันตนาค่ะ เขาไม่เห็นพี่เป็นนางเอก พี่เลยไม่เล่น ก็เลยมานั่งแอบหลังโต๊ะทำงานคนเดียว แต่งตัวเซ็กซี่อย่างไร ก็ไม่มีใครเห็น เพราะไ่ม่เคยโผล่ศรีษะออกไปไหนให้ใครได้เชยชม ง่ายๆ นะจะบอกให้ ตอนนี้อนุญาติให้น้องอ๊วกได้ เอวังจ๊ะ

เดี๋ยวปิดงบเสร็จ เริ่มมองดูลู่ทางเลย... ไม่ลองไม่รู้ กล้าที่เปลี่ยนแปลง มันอาจจะมีอะไรดีขึ้นก็ได้ แต่วางแผนสำรองไว้ด้วยหากมันไม่ WORK จริง ๆ จะได้มันเจ็บตัว อย่างที่หลายคนพูดลองทำควบคู่กันไป หรือจะปิดงบ+freeland+ประคองนม ฉีกขา wow...busy น่าดู๊

ถ้ายังหางานฟรีแลนซ์ไม่ได้ก็ทำปุยฝ้ายนมสดขายไปพลางๆก่อนเลยค่ะพี่

ชีวิตก็เหมือนหุ้นนะพี่... ความเสี่ยงสูงก็กำไรงาม ความเสี่ยงต่ำก็รอกินดอกเบี้ยแทบจะเท่าธนาคาร

คิดให้ละเอียดก่อนว่าพี่อยากทำอะไรอย่างไร แล้วก็ลองทำ.... ผลมันอาจจะดีก็ได้ค่ะ อย่าไปกลัว น้องยังลาออกจากงานไปตอนช่วงการท่องเที่ยวตกต่ำสุดๆมาแล้ว แต่ว่ามันก็ได้เจอสิ่งที่ดีกว่า.... เอาใจช่วยนะคะ

พี่ว่า การเป็นลูกจ้างมันก็ไม่ได้แย่ไปซะหมดนะอ้อม คิดซะว่ามันเป็นการได้ศึกษา เก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อที่สักวัน เมื่อโอกาสมาถึง เราก็สามารถเป็นเจ้าของกิจการได้โดยไม่ต้องมาลองผิดลองถูกกับเงินลงทุนของเราเองนะจ๊ะ

การทำ freelance ชื่อล่อแหลม ฮ่าๆๆ ถ้าการรับงานส่วนตัวโดยไม่กระทบกับงานประจำก็ดีออก สร้างฐานลูกค้า มีรายได้เพิ่ม มีประสบการณ์เพิ่ม เริ่ด

ภูมิใจไว้เหอะว่าเราไต่เต้า ไม่ใช่เต้าไต่นะ